Σχέση δασκάλου και παιδιού με ΔΕΠ-Υ

Όσο πιο ξεκάθαρη, σταθερή και αντικειμενική είναι η επικοινωνία ενός δασκάλου με το παιδί, τόσο μεγαλύτερη ασφάλεια θα νοιώσει και, τόσο πιο γρήγορα ο δάσκαλος θα μετατραπεί σε ένα ερέθισμα για να αυξήσει το παιδί το κίνητρο του για μάθηση. Το μόνο που χρειάζεται είναι ο δάσκαλος να είναι «σταθερός και ενισχυτικός». Για πάμε λοιπόν να δούμε με ποιους τρόπους μπορούμε να γίνουμε ένα εξαιρετικό κίνητρο γι’ αυτούς!

Γράφει η Όλγα Κολιοφώτη,

Ειδική Παιδαγωγός

• Όταν ο δάσκαλος απευθύνει το λόγο στο παιδί, διατηρώντας οπτική επαφή ή σύντομη και απλή σωματική επαφή μαζί του!
•  Όταν επιβραβεύεται η προσπάθεια του παιδιού και όχι το αποτέλεσμα.
• Όταν το παιδί κάθεται σε θέση κατάλληλη ώστε να μπορεί ο δάσκαλος να εποπτεύει καλύτερα (συνήθως μπροστά και δεξιά
• Όταν ο δάσκαλος χρησιμοποιεί οπτικό πρόγραμμα με τις δραστηριότητες που θα επακολουθήσουν. Το πρόγραμμα καλό θα ήταν να υπάρχει σε ένα σημείο όπου όλα τα παιδιά θα βλέπουν ώστε να μην στιγματίζεται το παιδί.
• Όταν οι οδηγίες είναι συγκεκριμένες και με σαφήνεια. Πχ η ανάγνωση τελείωσε. Παρακαλώ βάλτε το βιβλίο στην τσάντα σας. Τώρα θα κάνουμε μαθηματικά.
• Όταν οι οδηγίες δίνονται με απλά λόγια και είναι απλές και κατανοητές.
• Όταν ο δάσκαλος φροντίζει να έχουν απομακρυνθεί από το θρανίο του παιδιού οτιδήποτε θα μπορούσε να αποσπάσει την προσοχή του.
• Όταν προσδιορίζεται το χρονικό διάστημα που είναι απαραίτητο για την ολοκλήρωση της δραστηριότητας.
• Όταν τα μη λεκτικά μηνύματα συνοδεύονται και από κάποιες κινήσεις. Πχ απομακρύνει με σταθμό και ζεστό τρόπο οτιδήποτε διασπά την προσοχή του παιδιού και στρέφει το κεφάλι του προς τη σωστή κατεύθυνση υποδεικνύοντας την ίδια στιγμή με το δάκτυλο του, το σημείο όπου το παιδί πρέπει να κοιτάει.
• Όταν το παιδί παίρνει την αναγκαία ανατροφοδότηση (λεκτική ή μη λεκτική) από τον δάσκαλο για όλα όσα έχει κάνει!

Μάθε περισσότερα για την Διαταραχή Ελειμματικής Προσοχής με ή χωρίς Υπερκινητικότητα (ΔΕΠ-Υ)